Kwetsbaarheid omarmen als ware kracht en liefde

Vrijdag 24 april 2020
Het erkennen van mijn 'kwetsbaarheid' (oftewel menselijkheid) heeft me voorbij gaande jaren gek genoeg nog krachtiger gemaakt en meer (zelf)vertrouwen gegeven. Eerst was het confronterend om geconfronteerd te worden met mijn angsten. Om oude pijnen en onverwerkt verdriet omhoog te laten komen en ruimte te geven om te verwerken. Zachtheid en compassie helpt, het geeft een bedding waarop alles ontvangen mag worden zonder oordeel. Dat dat niets zegt over wie ik in essentie ben. Waardoor er een opening komt naar liefde en nieuwe perspectieven. Heb er allemaal verhalen en ideëen over hoe ik moet zijn om als goed en waardig mens gezien mag worden. En hoe meer oordelen je hebt over een idee wie je zou moeten zijn (jezelf bekijken vanuit de ogen van een ander of vasthouden aan een ideaalbeeld om geliefd te worden, goed genoeg te denken zijn of om erbij te horen), hoe meer je stukken van jezelf gaat afwijzen. Dit geeft natuurlijk veel wrijving, stress en is uitputtend. Dat betekend overigens niet dat je geen verantwoordeljkheid hoeft te nemen. Juist verantwoordelijkheid nemen, erkennen van je menselijkheid en je weg erin ontdekken maakt je krachtiger en steviger in je schoenen. Dat gaat natuurlijk een stuk makkelijker als je je menselijkheid kan omarmen EN tegelijk de essentie van wie je werkelijk bent voelen.